Je moet niet huilen mijn kind  om de verdorde bloemen,
want kijk er gaan weer nieuwe groeien.

Een bloemetje staat in de knop
met het hartje er nog binnen in,
dat is dan weer een nieuw begin!

De zon die schijnt en geeft de kracht,
de natuur heeft zoveel macht!

De bloem gaat open een pracht gezicht.
Maar na een tijdje gaat die zelfde bloem weer dicht.

Dan laat hij ze kopje hangen,
de tijd die is vergangen.

Het leven is één en al  van  een begin en een eind,
open en dicht,
Toch blijft die natuur een pracht gezicht!

Dus droog die tranen nu maar het mocht niet baten,
Een ieder moet op zijn tijd
dit aardse “LEVEN” toch verlaten!

  ~ LIEFS ANNE. ~