Een nieuw bericht

 
 
 

     Een nieuw bericht     

Ik zou zo graag net zo als mijn moeder;

{ heel erg  sterk en moedig} willen zijn!

Maar soms houd ik het niet meer van de pijn,

Ik wil lachen en wil gewoon door kunnen gaan,

maar soms kan ik mijn eigen lichaam niet aan!

Mijn lach gaat over in een traan.

Want heel af en toe moet ik er wel bij stil staan!

Dat het nooit meer zo word als voor heen,

toen de zon nog echt scheen!

Gisteren kreeg ik weer iets nieuws te horen het gaat niet zo goed,

 toch ik hield  altijd goede moed!

Mijn gewrichten, botten en spieren,

ach ik zal wel  weer eens iets  willen vieren!

Het is dan niet de { gevreesde ziekte} nee dat niet,

maar deze ziekte geeft toch ook wel verdriet.

Want naast al mijn kwalen, 
kreeg ik gisteren te horen dat ik ook
nog een spierziekte heb.

Hoe lang kan ik nog sterk zijn  
en door gaan met mijn lach,

ach wie had dit nu gedacht!

Ik wil niet zwak zijn en klagen,

toch zijn er van die dagen,

dat ook ik het ineens moeilijk vind, om te zeggen:
” Het gaat goed met mij”!

Helaas krijgen zij mij nu ook klein!

Toch is er morgen weer een nieuwe dag,

en ik hoop dan dat ik gewoon weer lach!

Liefs Anne
.


 

Heeft U ook zo'n prachtig gedicht
stuur mij dan 'n mailtje met Uw Gedicht!

~  Gerard Lenting  ~

bannertje-nl